کد مطلب:32760 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اعتقادات

سعادتمند يا شقاوتمند شدن اختياري انسان ، چگونه با قضا و قدر و علم خدا سازگار است؟

خداوند متعال چنين مقرر فرموده است كه انسان به وجود بيايد و افعالش با مقدّماتي كه آخرين آنها تحقق اراده است ، صورت پذيرد . پس آن چه در لوح محفوظ نگاشته شده ، اين است كه :
انسان با اراده و اختيار خودش كار كند ، اراده اي كه همراه با آگاهي است و در نتيجه اين عمل ارادي آگاهانه به سعادت يا شقاوت برسد . به همين جهت ، هر انساني هر گونه كه بخواهد مي انديشد و براساس آن با اراده خويش عمل مي كند .
پس ، سعادت ، شقاوت ، عادل بودن ، جاني بودن و . . . با دست خود انسانهاست .
« انا هديناه السبيل اماشاكراو اماكفوراً ؛ به راستي ما راه را براي او ( انسان ) نشان داديم ، خواه شاكر باشد ( پذيرا گردد ) يا ناسپاس » .
{P - سوره انسان ، آيه 3 . P}
علم خداوند به سعادت و شقاوت انسان نيز منافاتي با اختيار انسان ندارد ، چه اينكه خداوند مي داند كه هر كسي بر پايه اختيار خويش راه سعادت يا بدبختي خويش را مي پيمايد . درست مثل معلّمي كه با توجّه به فعّاليّت دانش آموزان مي داند فلان دانش آموز قبول يا فلان دانش آموز مردود مي شود . گذشته بر اين ، انسان با مبادرت به اموري مي تواند سرنوشت خود را تغيير دهد : مثلاً با دادن صدقه و صله رحم ، عمر خود را افزايش دهد ، امّا اين كار نيز خارج از علم خداوند نيست كه او از ابتدا مي دانست كه من با اختيار خود اين چنين تغيير در سرنوشت خود به وجود مي آورم .
بنابراين ، قضاء و قدر و علم خداوند ، هيچ منافاتي با خوشبخت يا بدبخت شدن اختياري آدمي ندارد .